گرمازدگی

انسان دائماً در حال از دست دادن مقداری حرارت از بدن خود می‌باشد. اگر درجه حرارت محیط کمتر از بدن باشد و یا لااقل جریان هوا و باد سبب خشک‌شدن عرق بدن و درنتیجه خنک‌شدن آن شود خطری متوجه انسان نخواهد شد. اما در سرزمین حجاز به خصوص در مراسمی که با ازدحام جمعیت همراه است مثل طواف، سعی بین صفا و مروه، پیاده‌روی در هوای گرم و آفتابی بدون استفاده از سایبان، رمی جمرات و توقف در قربانگاه و مانند این‌ها تبادل حرارت گاهی غیرممکن می‌شود، درنتیجه درجه حرارت بدن که همواره باید در 37 درجه سانتیگراد ثابت باشد بالا می‌رود و معمولاً به 39 درجه و بالاتر ازآن می‌رسد، در این حال شخص دچار علایمی مثل بی‌قراری، خستگی، ضعف، تنگی‌نفس و در موارد شدید شوک و... شده و نهایتاً به حال اغما می‌افتد و اگر به سرعت نجات داده نشود مرگ وی فرا خواهد رسید.

از آنجا که تاخیر در انتقال گرمازدگان به مراکز درمانی و دیر رسیدن به اینگونه بیماران، خطر مرگ سریع را به دنبال دارد. لازم است خود را به‌هیچ‌وجه در معرض خطر گرمازدگی قرار ندهید و با آشامیدن مکرر آب و آب‌زدن به سر و صورت، بادزدن، خودداری از رفت و‌آمد بی‌مورد، در آفتاب و در ساعات گرم روز، اجتناب از حضور در ازدحام جمعیت، خودداری از رفت وآمد انفرادی به خصوص هنگامی که احتمال گم‌شدن وجود داشته باشد، سلامت خود را حفظ کنید و به محض احساس گرمای زیاد و بی‌حالی با پایین آوردن درجه حرارت بدن مثلاً به کمک نوشیدن آب خنک یا کم کردن لباس و پاشیدن آب فراوان به بدن و باد زدن خود را از خطر نجات دهید.

خروج از محل کاروان در ساعت های گرم روز موجب گرمازدگی و عواقب وخیمی خواهد شد.

منبع: راهنمای سلامت زائران حج تمتع

ویرایش از: عبدالقدوس موحدی